Op jezelf/ uit huis gaan is een onderwerp dat waarschijnlijk voor veel tieners en jongvolwassenen bekend in de oren klinkt. Het is inmiddels 2,5 jaar geleden dat ik daar voor het laatst een blog over schreef. Hoewel de blogs geschreven waren uit frustratie (oeps), vond ik het wel de leukste blogs om te schrijven. Nu ik wat meer duidelijkheid en inzicht in mijn financiële situatie heb, kan ik eindelijk een nieuwe update schrijven. Dus Femke, wanneer ga je uit huis?
Waar zijn we gebleven met de op jezelf gaan-situatie?
Halverwege 22 jaar schreef ik “Wanneer ga je uit huis?”. Het had namelijk niet veel gescheeld of ik was op mijn 19e uit huis gegaan en naar Arnhem verhuisd voor een studie. Toen dat niet doorging (wat de beste keuze ooit was), bleven wel de vragen aanhouden. Een paar jaar zelfs. Hoe ouder ik werd, hoe vaker ik de vraag gesteld werd. Soms wimpelde ik het gesprek af, soms ging ik het gesprek aan.
Vervolgens schreef ik “Dus, wanneer ga je dan wel uit huis?” en die blog kwam vooral vanuit frustratie, want ik was de vragen een beetje zat. Het voelde alsof ik niet welkom meer was. Bovendien ging dat altijd gepaard met “heb je al een baan in loondienst want je kan niet leven van schrijven”… zo kwam er een negatieve lading aan een baan in loondienst te hangen. Dat was allemaal voor 2020, het jaar dat ik 23 werd. Toen heb ik nog een tijdje in loondienst gewerkt, maar door alle gebeurtenissen van 2021 was dat niet het juiste moment.
Dit is wat er sindsdien is veranderd:
Australia, that’s what’s happened. Ik vertrok voor vijf weken naar Australië, terug in september 2022. Die reis was een bizarre ervaring. Ik wist altijd wel dat ik goed alleen kon zijn en me dan niet eenzaam voelde. Dat was ook de reden dat ik met de grootste glimlach op zo’n grote solo reis ging. Toch zorgde Australië voor een verandering wat betreft de uit huis-situatie: Ik verbleef voor het eerst in hostels. Ik heb een gemengde ervaring wat betreft hostels, het ging in het algemeen heel goed al zaten er hier en daar wel rotte appels tussen. Maar door de zes korte verblijven in vijf weken tijd leerde ik een belangrijke les:
Het is tijd
Die zal ik uitleggen. In hostels sliep ik in vier zalen van zes personen en twee van acht. In Townsville en Brisbane zelfs nog gemengd, waar ik in Brisbane de enige vrouw was met zeven mannen. Eenmaal terug in Sydney, mijn beste ervaring wat betreft hostels en de slaapzaal met vijf andere dames, merkte ik het voor het eerst. Hoewel het heel gezellig was en ik me niet eens ergerde aan het laat thuiskomen van kamergenoten, merkte ik wel hoe krap het voelde. Je kleed je om waar je kamergenoten bij staan en je leeft in elkaars rommel.
Nu zeg ik niet dat ik thuis in de rommel van mijn moeder woon, maar ik woon wel in haar huis met haar meubels, haar koelkast, noem maar op. Op mijn slaapkamer na, is er niets ‘van mij’ en voelt het thuis soms best claustrofobisch met z’n twee door het kleine formaat van dit huis. Door dat alles leerde ik een belangrijke les.
(Ik wil wel echt zeggen dat ik wel heel dankbaar ben dat ik thuis lekker mijn ding mag doen wat betreft mijn werk!)
Australië leerde me dat ik behoefte heb aan een eigen plek
Op vakantie spendeer je zo’n 30 dagen in een kleine, smalle ruimte vol stapelbedden en zit je constant op elkaars lip. Thuis moet je ook rekening met elkaar houden (zoals goede huisgenoten van elkaar ook doen) en heb je, op een kleine slaapkamer na, geen privacy of eigen plek om je ding te kunnen doen. Dankzij Australië leerde ik dat het tijd is om een plek voor mezelf te creëren.
En dan kom je thuis, krijg je mee hoe goed het gaat bij je zusje en je zwager en zie je welk geweldig werk je zwager bij hun nieuwe huis heeft verricht en denk je – shit, ik krijg nesteldrang. Ik wil ook settelen! Alleen dan niet met een baby, maar wel mijn eigen plek. Eenmaal thuis kreeg mijn bedrijf een groeispurt. Ik haalde nieuwe opdrachtgevers binnen en die drang werd alleen maar erger, haha. Begin december ging ik met mijn moeder het gesprek aan. Hoe werkt dat, op jezelf gaan? Hoe zit het met huur? En wanneer krijg je huurtoeslag? Hoeveel ben jij per maand kwijt? Dankzij haar inzicht, heb ik kunnen berekenen wat ik allemaal nodig heb om ooit op mezelf te kunnen en vooral ook wanneer ik op mezelf kan.
En dat moment is dichterbij dan ik dacht.
Even voor de duidelijkheid: ik ga dit jaar nog niet uit huis. Het komende jaar wil ik je graag meenemen in mijn ontwikkeling als ondernemer en persoon, zodat ik deze volgende fase van mijn leven juist kan realiseren. 365 om ervoor te zorgen dat ik stabiliteit heb en wel op mezelf kan (en dan de huizenmarkt even vergeten, want dat is heel andere koek).
Woon jij al op jezelf en heb je tips om deze fase te realiseren?